Hakan DEMİR / Köşe Yazarı

Bir çok zaman tartışmaya açılan bir kelimeden söz açmak istedim. Başlıkta gördüğünüz üzere özgürlük bu yazımızın konusu. Oldukça fazla miktarda tanımı yapılan,kimi öznel(kişisel) ,kimi nesnel(herkese göre) olan bu tanımların haklılık payı da var,kısmi haklı oldukları noktalar da var. Kimi zaman genel sistemler bile artı değer olarak kullanmışlar bu kelimeyi. Muhataplarına kendilerini kabul ettirmek için. Mesela komünizm sistemi uygulandığı zamanlarda başka bir açıdan vurgulayarak kullanmış.Diğer başka sistemler diğer açılardan kullanmışlar.Aslında bana göre hepsinin amacı aynıydı. Hepsinin amacı dünyada insanların kafasında sahte bir cennet oluşturup devamlılık sağlamak. Tabi bu yöntem sistemlerin o hâkim günlerini hala yaşatıyor mu? Kesinlikle ve kesinlikle hayır.Yakın tarihimize baktığımız zaman uyguladığı sistem itibariyle en uzun zaman hakimiyetini koruyan devlet olarak Osmanlı Devletini görüyoruz.Ama şunu göz önüne alarak söylüyorum ki kendisine tabi olan insanların mutlu olması şartı. Çünkü şu an itibariyle birkaç devlet var ki Osmanlı’dan fazla yaşamış ama içindeki insanlar mutlu değiller. Özgürlük kelimesiyle toplumda en çok karşılaştığımız gruplar, üniversite öğrencilerinin oluşturduğu gruplar oluyor.Onlar içinde de kimine göre düşüncelerini rahatça ifade etmek iken,kimine göre bir kız arkadaşla rahatça dolaşmak,kimine göre ise hayatta girişken olmak oluyor.Herkes özgürlüğün bir tarafından tutmuş kendince mutlu oluyor veya olmaya çalışıyor.Hatta özgürlüğün anne ve babaya karşı gelip istediğini yapmak olduğunu savunan genç kesim olduğunu da söylemeden geçmeyelim. Bazı kimseler ise özgürlüğün daha çok ruhsal boyutuyla ilgilenmiş ve bu tarz hayatlarını sürdürmüşler. Bunu daha çok islam alimlerinde görüyoruz. Daha da sayıyı artıracak olursak Çin ve Japonya gibi budizmin yaygın olduğu yerlerde de bu şekil anlayışa şahit olmak mümkün. Aslında temel olarak özgürlüğün tanımını iki noktada yapmak mümkündür.Birinci noktadaki özgürlük tanımı ,günümüzdeki tek hak din olan islamiyeti kabul edip onu uygulamaya çalışanlar için yapılmalı.İkinci noktada ise islam dininin kurallarına göre hareket etmeyi seçmeyenler için ayrı yapılmalı.Çünkü birine göre faiz özgürlük ise diğerine göre faiz özgürlüğü aşmaktır.Birine göre özgürlüğün sınırı başkasına zarar vermek ise diğerine göre Allah’ın emirlerine karşı gelip günah işlemektir. İnsan son paragrafa göre belirttiğimiz noktada bir seçim yapmak zorunda.Çünkü özgürlüğe yukarıda belirttiğimiz açılardan baktığımızda herkese kaybettirdiği ve kazandırdığı noktalar var.Mesela komünizm sisteminde kadın erkek ilişkileri çok özgür iken hiç kimsenin kendine ait malı olmamıştır.Veya Budizmde ruh çok özgür iken insanlar bedenlerine çok sıkıntı çektiriyorlar.Ayrıca hepsini de zirvede temsil eden insanların büyük kitlelere etki ettiğini görüyoruz. Bu sistemler içinde halen kendini büyük kitlelere kabul ettirmiş ve bu kadar uzun süre varlığını devam ettiren bir tanesini görmekteyiz.O da İslamiyet dini.Bu gün Peygamber Efendimiz(sav) tarafından zirve olarak temsil edilen bu din kadar yayılan bir başka sistemden bahsedemeyiz. İşte bu noktada asıl özgürlüğün islamiyetin çizdiği çerçevede serbestçe yaşamak olduğunu görüyoruz.Bunun en açık delili ise hastane ve hapishanelerdir.Geçmişte alkol almayı özgürlük kabul eden insanlar, bugün birçoğu itibariyle hastane kapılarındalar.Veya erkek arkadaşı olmasını özgürlük kabul eden kızlar çoğunlukla psikolojik sorunlar yaşamakta.Hatta bir kısmı intihara kalkışmakta.Evet özgürlük, insanın hasretle beklediği bir mesele iken bir anda hastane ve hapishaneye mahkum eden bir faktör haline geliverir. Yani insanlar önce” ah özgürlük! “ derken sonra “hay özgürlük!” dememek için doğru seçim yapmalılar. Bir daha ki yazımda buluşmak üzere hoşçakalın.