Figen Yıldırım CİVAN / Köşe Yazarı

Bazen bir mum alevinin ışığında Gecelerce taşırsın yalnızlığını Küçücük ümitlerini,yakarışlarını Yüklersin meltem rüzgarlarına. Kimi zaman da Anılara süzülürsün usulca. Tam kavuştum derken Orta yerinden yakıverir ayrılık. Biraz yorgunsundur,biraz da buruk. Avucunda kalan birkaç anı da Senin için yalandır artık… Nasıl uçar kanadı kırıksa bir kuş, Değer mi sanırsın Tenine sihirli bir dokunuş. Gitmiştir artık, Ve sen yarım kalmışsındır. Varamazsın yanına Giden tutsak,kalan tutsak İşte budur içten yıkılış. Bekler arsız gözlerin yolları Direnirsin Bir yığın yaparsın anıları. Bir sesleniş, bir kıpırtı dolar odana. Sen duvarlara bakarsın, Duvarlar da sana. Birden bükülür boynun, Hayali gitmez gözünün önünden. Sarılırsın sımsıkı… Uyutursun göğsünde Okşarsın saçlarını. Gönlün sarhoş. Ama ellerin Ellerin bomboş. İnanmak istemezsin gidişine Son bakışı hep gözlerinde. Boşluğa sallarsın elini,konuşturamazsın dilini, Yıkılırsın olduğun yere…. İşte böyle bir şeydir aşk. Tek başına kaldığını zannedersin, Ama hasreti yalnız bırakmaz Odur artık sana yoldaş…

12/04/2010 FİGEN YILDIRIM