Zeki ALTIN / Köşe Yazarı

Ramazan bayramı geldi, geçti. Tüm İslam âlemine hayırlı mübarek olsun!

Her bayram sevinçten üzüntüye gidip gelen duygu yoğunluğu yaşarım.
Bayramlıklarını giymiş, gözleri ışıl ışıl çocuklar, torunları tarafından
ziyaret edilen ninelerin, dedelerin yüzlerindeki mutluluk beni son
derecede sevindirir.

Bayramda harcama yapabilen ebeveynleri görünce de mutlu olurum. Ülkemle
beraber dünyanın huzur içinde olması mutlu eder beni.  Sevindiren şeyler
elbette daha çok, saymaya kalksam sayfa almaz.

Bayramlarda üzüldüğüm şeylere gelince. Onlar da çok, birkaç tanesini
sizinle paylaşmak isterim.

Önce dış güçlerin maşası eli kanlı terör örgütünün şehit ettiği vatan
evlatları! Onların bayramda ziyaretine gelmelerini beklemeleri gerekirken,
ciğerparelerinin mezarlarını ziyaret için şehitliklere koşan acılı
anneleri, benim de yüreğimi parçalar!

Bayramlık elbise ve ayakkabısı olmamış çocuklara, onların babalarına
üzülürüm.

Yetimlere, öksüzlere üzülürüm.

Çocukları olmadığı için çocuk özlemi duyan aileleri düşünür, üzülürüm.

Tatlıları, börekleri hazırlayıp, bayramlık hediyelerini alıp, çeşit çeşit
yemek yapıp torunlarını bekleyen nineler dedeler vardır. Bayramın birinci
günü vakit ikindi olduğu halde hala gelmeyen torunlarını bekler onlar. Ev,
bayram günü, sevinç günü olmasına rağmen, sanki cenaze çıkmış ev
suskunluğuna bürünür. Fakat evin suskunluğunu hoyratça çalan telefon sesi
bozar:  “Tatil uzundu bu bayram. Sahilde dinlenmeye gittik. Size daha
sonra uğrayacağız” sözleriyle sukutu hayale uğrayan ve ahizeyi elinden
gayri ihtiyari bıraktığı için “bayramınız mübarek olsun, torunun da
ellerinizden öpüyor…” sözlerini bile duymayan, nice zaman sonra kendine
gelip, “şükürler olsun kaza filan olmamış. Ben de gecikince, Allah korusun
kaza mı yaptılar acaba diye endişeleniyordum. Bey, çocuklar
gelemiyorlarmış, bu bayram!” diyen, çocuklarını babalarının gazabından
bile korumaya çalışan anaların, ninelerin varlığı da beni hem üzer, hem de
saygı uyandırır.

Doğal zenginliklerini sömürgecilerin sömürdüğü Afrika’nın, açlıktan,
sefaletten karnı bel zincirine yapışmış, yüzündeki sinekleri bile
kovalamaktan aciz, çaresiz çocukları, anaları da yürek parçalar!
Vicdanları kanatır!

Zincirlerini kıramamış, Kızıl Çin esaretindeki Doğu Türkistan;

Nil’den Fırat’a kadar toprağı “arz-ı mev’ut” olarak gören, sonra da bütün
dünyayı ele geçirmek sevdasındaki Siyonist istilanın esir aldığı Kudüs,
Mi’raç yolculuğunda Rasülüllah (SAV)e konaklık yapmış, fakat bugün İsrail
askerlerinin izni olmadan Müslümanların namaz bile kılamadığı Mescidi
Aksa! Filistin, Gazze…

Basiretsiz, despot, zalim idarecilerin hükümranlığı altında inleyen İslam
âlemi; Libya, Suriye…

Kan ve gözyaşının olmadığı, bayramlıklarını giymiş mutlu çocukların
olduğu, insanların hür ve bağımsız, mutluluk içinde yaşadığı bir dünyada
nice bayramlar kutlamak umut ve temennisiyle herkese selam!

www.aydinozel.com Köşe Yazarı Zeki ALTIN