Mustafa ÇAKIR / Köşe Yazarı

Otururduk denizin kenarında ali’m

Kah masada, kah kumsalda, kah çardakda,

Paylaşırdık o milli ruh ve idealleri,

Ayrılınca hizmetten sende unuttun bizi.

                Otururduk çay kenarında, tepe üstünde, dut dibinde,

                O ne sevgi, o ne muhabbet  ve o ne sıcak tebessümdü Mehmet,

                Heyecanlanırdık hep sohbet mefkûre olunca,

                Ayrılınca hizmetten sende unuttun dostum.

Nehir, kanal, çay kenarı demeden hizmet yaptık.

Milletvekili, muhtar, aza, başkan hep baş tacı ettik,

Vali emri hiçe sayıldı, ama biz tüm ilimizi aydınlattık,

Hakkımız helal olsun, sende mi vefasızsın be efem.

                Hizmette kusur, efelerimize mağdur etmemek için,

                Gecemizi gündüzümüze kattık,

                Sağlığımızı, çoluğumuzu, çocuğumuzu hiçe attık,

                En sonunda sahipsiz kaldık unutulduk be efem.

Memlekete hizmet için hırsız, soysuz mu olmak lazım,

İlla çanta taşıyıp, rüşvet verip, el etek mi öpmek lazım,

İcazetimizi, becerimizi anlatmak için, takla mı atmak lazım,

Çalışan mutsuz, millet mutsuz, görmezmisin be efem.

11/03/2004