Hakan DEMİR / Köşe Yazarı

Yazıma verdiğim başlık size ilginç gelebilir.Ama bu konuda yazdıklarım tamamen subjektif yani bana göre olan düşüncelerdir. Evet , dünyadaki en güzel duygu sevgidir.Çünkü insan en küçük bir çiçekten en büyük varlıklara kadar her şeyi severek bu dünyada mutlu olur.Yolda yürürken gördüğümüz bir çiçek veya dağların,ormanların içinde dolaşırken gördüğümüz o küçücük hayvancıklar,çiçeği elimize aldığımızda hissettiğimiz o yumuşaklık insana ne derin duygular veriyor.Bazen bir ağacın altından geçerken dokunduğumuz yapraktan ruhumuza akar güzel esintiler.Bazen de bir gölün kenarına geliriz.Herhalde bir çoğumuzu en fazla etkileyen,içimizdeki en güzel duyguları en çok tetikleyen doğa güzelliği bu olsa gerek. Yukarıda yazdığım doğal güzellikler insanı mutlu eder.Ama bir sevgi vardır ki insanı mutlu etmekle kalmaz.Geçmişi hatırlarken de insanı duygusal olarak aydınlatır.Geleceğe de güzel hayallerle bakar insan.İnsan denilen meçhul varlığın o kadar çok ve derin güzel duyguları vardır ki onlar tatmin edildiği zaman bütün bir alemi kuşatır.Bu duyguların bazıları şefkat,fedakarlık,hoşgörü,paylaşmak diyebiliriz.İşte bütün bu duyguları harekete geçirebilecek olan sevgi de insan sevgisidir.Bunu siz “Yaratılanı yaratandan ötürü sevmek” diye anlarsanız da sizin bileceğiniz iş. Ayrıca bir başka sevgi daha vardır ki o da güzele olan aşktır.Aşk ise insanı ne mutlu etmekle kalır.Ne de sadece güzel duyguları harekete geçirir.İnsanda var olan kötü duyguları da derecesine göre engelleyebilecek çaptadır aşk.Tabi ben bedeni olarak isteklerin karşılandığı,istendiği zaman akla gelen aşktan bahsetmiyorum.Ben ,sadece bir olanı sevmekten ,onun için her şeyi göze almaktan,ölünce de onunla beraber olma ümidini taşımaktan bahsediyorum.İşte bu aşk insanı mutlu da eder,içindeki güzellikleri de harekete geçirir,kötülüklerden de alıkoyar. Aşık olduğunun gözlerine baktığında, kendini daha önce hiç yaşamadığı derinlikler içinde bulur insan. Tamam bu kadar der.Ben aradığımı buldum der.Her şeyden gözünü sakınır.Bende ne varsa maddi-manevi ona da aittir der.Ama bunu yakalamak ve muhafaza etmek de öyle kolay değildir.Yakalayan insana da bütün zorluklar adeta küçücük bir taşı bir yerden başka bir yere koymak gibi gelir.Bu benim bahsettiğim aşk o kadar asildir ki aşağılık ve süfli hisler onun semtine bile uğrayamaz.Ve o kadar değerlidir ki her insan da onun derinliğini anlayamaz.Bu aşkı ben şuna benzetirim ki bir çiviye ipi bağlayıp sonra çivinin etrafında daire çizmesini sağlarsınız.İp sürekli bir yerlere uğrar ama çiviye bağlıdır.Aşk böyledir işte.Bazen diyar diyar gezersin ama hep bir yere bağlısındır. İşte böyle bir sevgiye kapılmış olan insan hep mutludur ve mutlu kalacaktır.Yani aşk da sevginin gerçek değerini bulmuş halidir . B HAKAN DEMİR