Cemal Aydın ÖZPOLAT / Köşe Yazarı

Bu sözler, bu ifadeler John Ruskin e ait.

Aslında içinde yaşadığımız bu toplumun değer yargıları da bundan farklı değil.

Ama bazı insanlarımız var, hani bazılarımız…

Başarı grafikleri yükseldikçe boyları uzayan ve herkese tepeden bakan, bazı insanlarımız…

Gerçi bunların boyları, ‘ Başarı Grafikleri ‘ düştükçe de uzar ya neyse…

Bizim sözümüzde hikâyemiz de onlara…

‘ Bir devirde, bir mağarada inzivaya çekilmiş bir şeyh yaşarmış.

Bir gün, civar şehirden müritleri gemli ve Şerre davet etmişler.

Şeyh gitmek istemiyor ama ısrara da dayanamıyor.

Atına binip Şehre doğru yola çıkıyor.

Şehre yaklaştığı zaman, büyük kapılar açılıyor.

Halk Şeyh e büyük ilgi gösteriyor.

Tezahürat yapıyor, kalabalık giderek fazlalaşıyor ve Tezahürat ta artıyor.

Şey in için giderek bir gurur giriyor, kibirleniyor.

Bu arada ‘ Ben Naptım ‘ diye düşünmeye başlıyor.

Şeyh geriye dönüyor, bu arada Şeyh in Müritlerinden birine durumu anlatıyorlar.

O da ‘ Olmaz Bir Yanlışınız Var, Şeyh böyle bir şey yapmaz, Ramazan günü ekmek yemez ‘ diyor.

Ama kalkıp Şeyh in yanına gitmekten kendisini alamıyor.

Şeyh e soruyor, O da olayı doğruluyor ve şunları söylüyor :

İçime bir gurur kibir geldi. Allah kibiri, gururu sevmez ve affetmez.

Şeytanı da bu yüzden kovmamış mıdır?

İçime Gurur ve Kibir düşünce, aklımın başına gelmesi için yüzüme tükürülmesi gerektiğini düşündüm ve onca insan arasında Ramazan günü Ekmek yedim.

Oruç yemenin cezası 61 gün Oruç tutmaktır.

Ama öbürünün cezası affedilmemektir ‘ dedi.

Bu hikayeyi bir Ankara ziyareti sırasında bir Devlet Büyüğümüz anlatmıştı, ‘ Ders çıkarılması gerekir ‘ sözünü de vurgulayarak…

Kibir ve Gurur insanı asla yüceltmiyor aksi bir yöne yol almasına neden oluyor.

Ters istikamette büyük bir hızla yol alanlara da, biran önce kibir ve gurur dan arınmalarını temenini etmekten ve bu hikayeyi anlatmaktan başka elimden bir şey gelmiyor…

www.aydinozel.com Cemal Aydın ÖZPOLAT