Alper DERELİOĞLU / Köşe Yazarı

 

Örgütlü toplumlarda suç oranının düşük olması, toplumsal yardımlaşmanın en üst düzeyde olması, çocuk istismarının engellenmesi, ailelerin çocuk sağılığı ve evlilik konusundan bilinçlendirilmeleri hayal değildir.

 

Ben, toplumu meydan getiren, bence her şeyin başlangıç noktası olan çocuktan bahsedeceğim bugün.

 

Hepimiz birer çocuk idik.

 

Bugünkü karakterlerimizi, zevklerimizi, sosyal ilişkilerdeki rollerimizi hep çocukluk yıllarımız belirledi.

 

Çocuk olmak doyasıya oyun oynamak, doyasıya şarkı söylemek, doyasıya arkadaşlıklar kurmak idi bir zamanlar.

 

Ben kendi çocukluğumu hatırladım şimdi.

 

Hayal gücüm çok genişti. Öyle hatırlıyorum.

 

Hayal ettiğim, tüm insanlığın arkadaş olduğu, elimdeki horoz şekerinden ve elmadan tüm çocukların tadabileceği, babamın aldığı o gıcır gıcır duran kırmızı bisikletten her çocuğun sahip olabileceği bir dünyaydı benimkisi.

 

Bu yaşa geldim, hala savaşların olmadığı, köleliğin olmadığı, tüm insanlığın eşit eğitim, sağlık ve adalet hizmetlerinden faydalanabildiği bir dünyanın hayalini kuruyorum.

 

Gerçekçi olup imkansızı başarmak için elimden gelen her şeyi yapmayı bir şiar edindim.

 

Bugünün çocuklarının pırıl pırıl parlayan o gözlerinde, bir güneş gibi dünyamızı aydınlatan o tertemiz yüreklerinde yoksulluğu, dört duvar arasına sıkışmış bunalmışlığı, yoğun etüt ve dershane programlarını, bencilliği görüyorum.

 

Aslında çocuklarımız hem en değerli varlıklarımız hem de bir toplumun aynasıdır değerli dostlarım.

 

Onları bugün yoğun sınav trafiğinin tutsağı ettik.

 

Onları kötü idare edilen bir milli eğitim sisteminin kurbanı yaptık.

 

Öğretim idi bizim için önemli olan, eğitim ise hak getire.

 

Çocuklarımıza daha güzel bir dünya bırakmak deyimi bugünlerde temenniden öteye geçemiyor.

 

Ama çocuklarımız bizden daha umutlu, bizden daha yürekli.

 

Neden mi?

 

O küçük bedenlerinde büyük umutları barındırıyorlar.

 

Anne ve babalarında olan yüzeysel kaygıları, histerik korkuları ve özgüven eksikliğini yaşamıyorlar.

 

Bir soru soruyorsun, anında yanıtını veriyorlar.

 

Teknolojiyi çok seviyorlar ve nimetlerinden azami faydalanıyorlar.

 

Ama teknoloji de çocuklarımızı doğa bilincinden uzak tutmakta.

 

Bilmem kaç mega baytlık hard diske sıkıştırıyoruz o engin beyinleri.

 

Televizyon dediğimiz aptal kutusu, bizi çocuklarımızla diyalog kurmaktan alıkoyuyor.

 

Zira aynı hataya biz de düşüyoruz.

 

Bir çocuğun aile içinde ilgi, sevgi ve saygı görmesi, şefkat duygusunu, esirgeme duygusunu öğrenmesi bir fidana can suyu vermekle eşdeğerdir.

 

Şimdi saptama yapalım.

 

Bugün toplumumuzda eksikliğini hissettiğimiz yardımlaşma, şefkat ve esirgeme duyguları, adalete olan güven ve inanç, büyüklere olan sevgi ve saygı neden yok?

 

Aile kurumunun, toplumun o en küçük yapı taşının günümüz sosyo-ekonomik manzara karşısında adeta yok edilmesinin istenmesidir asıl sebep.

 

Ailelerimiz daha da bilinçlendirilerek, aslında tüm toplum için bir hizmette bulunmaları, sağlıklı bireyler yetiştirmekle toplumsal faydaya hizmetleri, çocuk psikolojisi ve aile konusunda bilgilendirme çalışmalarıyla desteklenebilir mi?

 

Sokak çocukları için barınma, eğitim,sağlık ve burs imkanları yaratılabilir mi?

 

Şiddete maruz kalan çocuklar için rehabilite imkanları sağlanabilir mi?

 

Maddi durumu kötü olan ailelerin çocukları için burs verilebilir mi?

 

Örgütlü bir sivil toplum sayesinde bunların hepsi mümkündür.

 

Bireysel çabalar günümüz şartlarında yaraya tuz basmayı bırakın, tuzluk etkisi dahi yaratmaz.

 

Başlıkta KEBUDER yazıyor.

 

Benim de kurucusu olduğum, genel anlamda çocuklar ve çocuk hakları alanında çalışmalar yürütecek bir derneğin isim kısaltmasıdır.

 

Açılımı KÜÇÜK ELLER BÜYÜK UMUTLAR DERNEĞİ.

 

Bu hafta Derneğimizin tüzüğünü Aydın Valiliği’ne sunuyoruz.

 

Aydın’da kadın hakları alanında çalışmalar yürüten 20’ye yakın kadın dernekleri var.

 

Bir araya gelen kurucu üye ve üye arkadaşlarımızla yola çıkarken temelleri sağlam olan, sorun çözen fikirler üreten, çocuk haklarına sahip çıkan ve yardıma muhtaç çocuklarımız için her türlü imkanı yaratmaya çalışan, bunu için kamu kurumlarıyla da eşgüdüm halinde çalışan bir sivil toplum örgütü kurmayı hedefledik.

 

Bu nedenle de teknokrat diyebileceğimiz, aramızda üye ve kurucu üye olan doktor, avukat, öğretmenlerin ağırlıkta olduğu bir üye portföyüne ulaştık.

 

Derneğimiz apolitik bir dernek olup şu an ki üyelerimiz arasında değişik her siyasal görüşten kişiler bulunmaktadır.

 

Zira amacımız ve tek ortak noktamız çocuklardır ve çocukların haklarını savunmaktır.

 

Zira bize güzel günler getirecek olan sağlıklı yetişen nesillerdir.

 

Bu kadronun bana gelecek için umut vermekte olduğunu hemen söyleyeyim. Ama yetmez.

 

Kazım Karabekir Caddesindeki merkezimizi şimdiden hazırlamaya başladık.

 

Dernek, tüm Aydınlı yurttaşların katkılarını bekliyor.

 

Derneğimize üye olup hem planlanacak sosyal sorumluluk projelerinin belirlenmesinde hem de yürütümünde yer alabilirsiniz.

 

Yok ben üye olmak istemiyorum diyorsanız maddi ve manevi her türlü katkıyı sağlayarak bizim birer gönüllümüz haline gelebilirsiniz.

 

Bu nedenle tüm Aydınlıları 9 Şubat Perşembe akşamı saat:19.30 – 20.30 saatleri arasında Turistik Park toplantı salonundaki tanıtım etkinliğimize bekliyoruz.

 

Bu toplantıda size derneğimizin amaçları ve vizyonu, kısaca tüzük ile ilgili bilgiler, kurucu üye ve halen mevcut üyelerimizin tanıtımı yapılacaktır.

 

Ayrıca faaliyet ve eylem planımızın belirlenmesine de bu toplantı da karar vereceğiz.

 

Ama bunu yalnız yapmak istemiyoruz.

 

Siz değerli Aydınlıları da davet ediyoruz. Gelin, çocuklarımız için birleşelim.

 

Geleceğimizi emanet edeceğimiz çocuklarımız için can suyu olalım.

 

Küçük eller büyük umutlar taşır.

 

Hepinize iyi günler ve sağlıklı yarınlar dilerim.

 

www.aydinozel.com Köşe Yazarı Avukat Alper Derelioğlu