Hakan KURTARAN / Köşe Yazarı

SEN DOSTUNU BULMUŞSUN

=========================   

Bu bakışlar masum mu?  Gece gündüz yanarken,

Yüzleşilmez bitişler, el âleme kanarken…

Şiirin dünyasında, o kişiyi anarken,

___Puslu kara bulutlar, bunca zaman kul’muşsun,

___Su birikmiş sarnıçta, sen dostunu bulmuşsun!

Kuru yaprak rüzgârda, tutsak hale gelmiştir,

Bir eksiklik duygusu, yüreğini delmiştir…

Belirsiz yöne doğru, aklı baştan çelmiştir,

___Aşk yorgunu duygular, bunca zaman kul’muşsun,

___Küskün bahar unutur, sen dostunu bulmuşsun!

Bu yalancı dünyada, birçok anlam taşıyan,

Uygunsuzdur hesaba, sorumsuzca yaşayan.

Ayrılıklar gelirken, o yara’yı kaşıyan,

___Sözlerin tümü zem’dir, bunca zaman kul’muşsun,

___Devasa aynalarda, sen dostunu bulmuşsun!

Güzelliği katletmiş, ter-ü taze kokarken,

Atılırken nifaklar, kalbe hançer sokarken.

Bin bir renge bürünmüş, hayatını okurken,

___Sakız dalı sarkmıştır, bunca zaman kul’muşsun,

___Kaldırımsız sokakta, sen dostunu bulmuşsun!

Dünyevi payelerle, karlı çıktın oyundan,

Atılımlar ard arda, çok büyüktü boyundan.

Haber hemen yayılır, aşkın eşsiz koy’undan,

___Kurulur iletişim, bunca zaman kul’muşsun,

___Klişedir bu sözler, sen dostunu bulmuşsun!

Yayılır tüm yüzeye, Aşk hayatın özüdür,

Karşılıklı hoşgörü, geleceğin sözüdür…

Ucu keskin kalemin, görünmeyen gözüdür,

___Yaşamın son faslında,  bir günahkar kul’muşsun,

___Düşüncenin Ufkunda, Sen Dostunu Bulmuşsun!

Hakan KURTARAN

19.08.2009- AYDIN