Muammer ÖZTÜRK / Köşe Yazarı

 

Sular alabildiğine soğurken, ağaçlardaki yapraklar hazana dönüp kendi bırakırken toprağın kollarına, geceler birazdaha sessizliğe büründü,günes sisli sabahlara doğarken, ben bekliyorum şimdi soğuk kış günlerini…

 

Yağmurların ardından canlanan doğa, tertemiz havayı sundu bize. Aynı zaman da bir telaş başladı alemde. Kimileri okul yolarına düştü, kimi dinlenen ruhunu yeni heyecanlara bıraktı, kimi yalnızken çoğaldı, kimi cokken yalnız kaldı bu sonbaharda…

 

Yaşanan yaz aşkları sona ererken, duygu dünyamız bir adım daha ilerledi hayat yolunda. Ayrılığın getirdiği yalnızlık yüreğimizi sinsice sararken, yeniden yeni hayallare dalıyoruz şimdi…

 

Her sonbahar, ölenleri ve de ölümü düşündürüyor bize, yitirdiğimiz özlediğimiz sevdiklerimizi hatırlatıyor istesekte istemesekte. Ateşler düşüyor, kanıyor yüreklerimiz. Yaşam bizi sürüklerken engin ırmaklarda, bir dala tutunuyor ve inadına direniyor ve yeniden dört gözle bekliyoruz başka, bambaşka baharları…

 

Tabi tek dileğimiz; sevdiklerimizle hepberaber beklemek yazı, kışı, sonbaharı ve ilkbaharı.  ‘’ Teröre kurban vermeden barış dolu, sevgi dolu nice baharlara…’’