Figen Yıldırım CİVAN / Köşe Yazarı

Yalnızlığımla konuşuyorum, 
Sadece yüreğim duyuyor sesimi. 
Kimse bilmiyor sessiz çığlıklarımı 
Ve ben suskunluğumu dinliyorum. 
Her şey sustu; 
Dudağımda ki şarkılar, 
Dilimde ki şiirler, 
Rüzgarlar sustu, 
Ağaçlar sustu, 
Bulutlar sustu, 
Ve ben suskunluğumu dinliyorum. 
Gözlerim konuşuyor yalnız, 
Hasretleri sarıyorum bulutlara 
Her bir kederimi yıldız yapıp 
Savuruyorum gece karanlığına. 
Serpiştiriyorum gökyüzüne 
Kimseler görmüyor. 

Saçlarımı ağartmış hayallerim, 
Yokluğunda nemlenmiş kirpiklerim, 
Çakmak çakmak olmuş gözlerim, 
Gökyüzünde şimşek gibi çakmış sözlerim. 
Kimin umurunda; 
Kimseler duymuyor 
Ve ben suskunluğumu dinliyorum. 
Sustum; 
Yalnız gözlerim konuşuyor, 
Kimseler bilmiyor 
Yaralı gönlüm,yürek sızım konuşuyor. 
Tutup öldürüyorum içimde ki 
Tüm umutlarımı, 
Savurup atıyorum yalçın kayalıklardan. 
Kimse duymuyor, 
Kimse bilmiyor, 
Kimse anlamıyor. 
Figen YILDIRIM 31/12/2010