Hakan KURTARAN / Köşe Yazarı

TAŞTI GÖZDE DAMLALAR

======================     

Taştı gözde damlalar, tuz basıldı yarama,

Ayaklandı şu kalbim, saltanatı devirdi.

Hasretinden ölsem de, başım dönmez harama,

İçimdeki hasretin, kor yangına çevirdi…

Bir şelale dalgası, gözlerimden süzülen,

Kasılmıştı omuzum, sanki balyoz inmişti.

Asi ruhum isyanda, tüm derisi yüzülen,

Bu çaresiz dertlerim, üst üstüne binmişti.

Hançer oldu bu hasret, darbeleri vurdukça,

Hissetmeyen yüreğim, disketini silmişti.

Ruhumdasın her daim, kalbim sık sık sordukça,

Sessizliğin sonunda, fırtınayı bilmişti.

Keşkelerin önünde, halı kaplı duvarlar,

Gidişatı müptezel, bu aşkımız izlendi.

Son noktaya gelinmiş, dinlemeden kovarlar,

Demlenmiş düşlerimde, aklım benden gizlendi.

Çektim resmi kalbime, istemezsen yırtarım,

Gördün halüsinasyon, tüm dalları dikendi.

Şu anlamsız gözlerde, eksi değer artarım,

Boş bir kapris uğruna, gün geçtikçe tükendi.

Dolunayın altında, işte doruk noktası,

Yaz mevsimi gelse de, yine hava serindi.

Her yaşayan kirlenir, olur zulüm kuklası,

Bir ruh göçü yaşarken, bu duygular derindi.

H.Hakan KURTARAN

28.02.2010-Aydın