Mustafa ÇAKIR / Köşe Yazarı

Muğla Hamle Gazetesi Köşe yazarı Sayın  Özcan ÖZGÜR yukarıdaki başlıkla o tarihte köşesinde bir sahifelik biz yazı yazmış;

 “Orgeneral Mustafa Muğlalı Paşa’nın adının verildiği Özalp ilçesindeki askeri kışladan kaldırılmış olması ile bir başka ‘bayram’ yaşadılar mı bilmiyoruz.” “Yaşadılarsa bu beni üzmez… İnsanız… Empati yapmamız gerekir… Empati yapınca onları anlıyorum.” Sözlerini sarf ediyor.

Muğlalı ‘ya bakın neler yazıyor üstat, bir sahifelik yazısının içinde tam sekiz kere “EMPATİ” kelimesi geçmiş, hayret ettim doğrusu. Batılı yazar ya arkadaşımız empati sempati lafları ile entel takılıyor. Kardeşim bunlar ne entelden anlar nede dantelden, ne empatiden anlarlar nede sempatiden? Bunlar yaşayan değer ne varsa onu öldürmeyi bilirler. Öldürdükleri 50 bin vatan evladı yetmedi şimdi bir takım çevrelerle birleşip ülkenin yaşayan milli değerlerini öldürmeye çalışıyorlar.

Bre güzel kardeşim bunları nasıl görmezden gelirde empati sempati lafları ile şık görünmeye çalışırsın. Kime neye yaranmaya çalışıyorsun. Bırakın bu ağızları da ülkemizde yapılmaya çalışılan gerçekleri yazın lütfen.

1942 Moskova Komünist manifestosunda diyor ki “Bir ülkede amacınıza ulaşmaya yaklaşmışsanız önce o ülkenin milli değerlerini saldırın ve onları kötü gösterip ortadan kaldırın ki sonuca ulaşmanız kolay olsun” der. Bu insanlar ülkeye bölmeye yaklaştıklarını hissetmiş olmalı ki bu tip milli değerleri saldırmaya başladılar. Ne empatisi ne sempatisi, Filan yerdeki kışlanın, filan yerdeki iş hanının adının Ahmet olmasının Mehmet olmasının ne anlamı var. Hasan olsa ne olur, Hüseyin olsa ne olur. Hatta ben biraz daha ileri gideyim MUĞLA’nın da adını değiştirelim çünkü bu isim Orgeneral Mustafa Muğlalı Paşa’nın adınıçağrıştırıyor değimli? Valla en iyisi bence MUĞLA nın adını GARP ÇÖLEMERİK yapalım. Ne fark eder içimizde empati yapıyoruz, Özcan kardeşimin tabiriyle öyle değimli.

Sevgili Özgür ben size bir soru soruyorum şimdi buradan; benim yeğenim, kız kardeşimin öğretmen kızı, Vanlı bir çocukla evli ve VAN ’da yaşıyor. Çok da sevimli bir kızları oldu. Şimdi bu çocuğun hangi tarafı empati hangi tarafı sempati, bu olayları kazıyıp şayet bir gün bu vatan bölünecek olursa bu çocuğun neresinden bölünmesini istersin, buna da bir empati yaparmısın? Bu empatiye göre belinden bölünürse aşağısını almamız mı uygun olur yukarsınımı? Yoksa ortasından dikine bölüp te sağına mı alsak iyi olur soluna mı? Lütfen bir empatide bunu yapıversen. Valla biz içinden çıkamadık da. Kardeşim bırakın bu ağızları da, biz bir millet ve bir devletiz. Hep birbirimize benzeriz. Ortak değerlerimizden vazgeçmemiz mümkün değildir. Benim annem Çerkez babam Türkmen. Bir empati yapar mısın lütfen ben şimdi neyim. Ben Bu ülkede yaşıyorum ve başka gidecek yerim de yoktur. O sizin kaşıdığınız Kürt diye mazur göstermeye çalıştığınız kardeşimin de vatanı burasıdır. Ve başka gidecek yeri de yoktur. Sizin bu anlattığınız ağızlarla biz bu filmi 1970 li yıllarda görmüştük. Ve sonuçları ülkemiz için çok acı olmuştu. Kaşımayın bazı istenilmeyen yönlerimizi. Sen hiç doğuya gittin mi, ben onların içinde Özalp, Cizre, Nusaybin Siirt, Batman ve Diyarabakır da gezerek tam beş yıl oralarda görev yaptım. Onlar hiç de sizin gibi düşünmüyorlar. Buradan isim veriyorum tıpki Hakkari yüksek ovadaki ONAY Petrolun sahibi Yıldırım ONAY’ın dediği gibi, biz onlarla aynı fikirde değiliz, biz kırmançoyuz, onların ne istediklerini bile bilmiyoruz, dillerinede bilmiyoruz. Dışarıdan aldıkları bu fikirlerini de katılmıyoruz demiştir.

Lütfen ülke sorumluluğunu içinize sindirerek sorumlu gazetecilik anlayışından uzaklaşmadan yazmanızı öneriyorum. Tüm ülke halklarına ve milletime buradan aklıselim hareket etmeye birbirimize kırmadan birlikte yaşamayı, birlikteliğimizi sekteye uğratmadan birbirimize kırıp dökmeden, birbirimizin insan olduğumuz unutmadan hekesein meşru haklarına saygı duyarak, kavgasız ve mutlu bir yaşam sürmeye davet ediyorum.